Op reis!

Hoi lieve lezers,

Voor m'n geboorte schreef pap me al dat hij me op m'n 18e mee zou nemen naar India. Als kind droomden we vaak samen over deze reis, totdat ik erachter kwam dat er in India slangen zijn, toen durfte ik niet meer ;). Terwijl de jaren verstreken vervaagde dit plan, en leek het niet meer realistisch. Tot opeens dit jaar zich spontaan een mogelijkheid voordeed. Ik zat in Sri Lanka en kon wel wat gezelschap gebruiken. Zo geschiede, en inmiddels schrijf ik dit verhaaltje terwijl pap en ik een drankje nuttigen in een gezellig cafeetje in Unawatuna, waar een heerlijk alternatief reizigers sfeertje hangt.
Buiten trekt de hitte van de dag weg en licht kerstverlichting op tegen de donkere lucht.
M'n laatste week bij het gastgezin stond in het teken van afscheid nemen. Eerst kwam de jongste zus van mijn netflix vriendinnen langs met een heel schattig afscheidscadeautje: ze had zelf een kerstkaart geknutseld met een lieve tekst (zie foto's). Daarna besloot ik zelf wat afscheidscadeautjes te kopen voor het gastgezin, als verrassing. Verder ging ik nog langs bij de directrice van het kinderdagverblijf om thee te drinken en nog wat te kletsen. Zij gaf me als afscheidscadeau een sari! Echt bijzonder, en waarschijnlijk de beste souvenir die er te krijgen valt haha.
Op vrijdag kwam pap op het eiland aan, hij reisde naar Galle toe waar ik hem zou ophalen. Toen ik aankwam op het drukke busstation speurde ik alle hoeken af, en jahoor, daar verscholen tussen alle druk krioelende mensen stond hij! Zo'n fijn moment om elkaar na twee maanden weer terug te zien! Samen reisden we terug naar Baddegama waar hij hartelijk werd ontvangen door het gastgezin, ze vonden het heel speciaal dat m'n vader was gekomen. 's Avonds hielden we een afscheidsfeestje en kwam het halve dorp langs om dag te zeggen. Ik had mijn sari aangetrokken die ik had gekregen (zie foto's), ik voelde me echt de koningin van het dorp. Op het feestje deelde ik mijn cadeautjes voor het gastgezin uit (ze waren er heel blij mee en gingen het aan iedereen laten zien) en kreeg ik nog meer cadeautjes, heel schattig maar wel een beetje onhandig als je van plan bent nog twee maanden te gaan backpacken, ruimte is helaas beperkt ;). Aan het eind van de avond haalde Mallika's man zijn trommel tevoorschijn en hebben we samen gedanst en gezongen. Al met al een zeer geslaagd feestje.
De volgende ochtend verlieten we Baddegama. Het gastgezin moest huilen toen ik wegging, mijn verblijf heeft blijkbaar toch wel veel voor ze betekent. Het is wel raar als anderen zo verdrietig zijn dat je weggaat terwijl je zelf eigenlijk heel blij bent om te vertrekken. Het is bijzonder dat ze zich zo aan me hadden gehecht maar het voelt ook wel een beetje alsof er een ongezonde situatie is ontstaan waarbij zij mij heel erg claimen en ik me ontzettend in het nauw gedreven voelde. Daarom is het goed om nu over te stappen op reizen.
Met al onze bagage stapten we in de bus richting Galle. Pap liet bijna z'n visum uit de bus waaien, de toon voor onze reis was gezet hahah. 's Middags arriveerden we in ons hotel in de badplaats Unawatuna, ik dook gelijk onder de warme douche en liet al m'n kleren wassen. Het is echt een fijn hotel om even in bij te komen. Onze eerste avond hebben we in een heel gezellige pizzeria gegeten, eindelijk geen rijst met curry meer! De volgende dag bezochten we de stad Galle. Het is een heel schattig oud stadje dat volledig binnen het fort ligt. Het is gebouwd door de Nederlanders in de koloniale tijd en dat is goed te merken, de sfeer doet best europees aan. Hier hebben we 's middags met hamburgers en patat geluncht, lekker! Op de dag voor kerstavond stond het strand op de planning. De zee geeft me altijd zo'n heerlijk gevoel van vrijheid, dobberend in de Indische Oceaan is het leven goed.
's Avonds gingen we weer lekker uiteten. De avond begon rustig, toen begon ik deze blog, maar inmiddels is de avond gevorderd en is er live muziek en zijn we uitgenodigd door een stel twintigers om bij ze te komen zitten. Het zijn mensen uit Nederland, maar ook uit andere westerse landen. De meeste van hun hebben ook een tijdje in Sri Lanka gewerkt. Het is zo leuk om ervaringen met ze te delen en te merken dat zij tegen precies dezelfde problemen aanliepen als ik (zoals gebrek aan planning en efficiëntie, en de beperking van vrijheid in kleine dorpjes bij locals). Eén meisje uit Canada zei zelfs dat zij ook eerder vertrokken is uit een dorpje waar ze werkte precies om deze redenen. Ik ben dus niet de enige die moeite heeft met het grote cultuur verschil hahah. De rest van kerstavond hebben we met hun gekletst, gedronken, gezongen en gedanst. Ik kreeg eindelijk echt een beetje het kerstgevoel :).

Ik hoop dat jullie in Nederland ook allemaal een fijne kerst hebben, ik mis jullie wel erg hoor! Als je zo ver weg bent, zeker met kerst, realiseer je je wel hoe lieve vrienden en familie je thuis hebt en hoeveel dat waard is. Veel liefde vanuit het zonnige zuiden!