Slangen, dokters en kerkbezoekjes

Hoi lieve lezers,

De laatste week vrijwilligerswerk is inmiddels ingegaan. Vanaf komende zaterdag stap ik over op het backpackers bestaan, maar afgelopen week bevond ik me nog tussen de locals. Vorige week zei ik dat hier niet echt sprake is van een kerstsfeer. Hier moet ik even op terugkomen, althans zo vinden de locals. De laatste paar dagen staat er een flinke wind, wat ik persoonlijk heerlijk verfrissend vind, maar hier vinden ze het maar koud. Ik maak geen grapje, met 32 graden op de thermometer is het woord koud serieus gebruikt. Sterker nog, dit "koude weer" zou zorgen voor een lekkere kerstsfeer. De beleefwereld van de mensen hier is duidelijk anders dan de mijne hahah. Dat blijkt wel uit meer dingen, zo wordt het hebben van warm water hier als een enorme luxe gezien en ook niet iedereen beschikt over een enorm kledingkast. De man van Mallika bijvoorbeeld heeft welgeteld 4 kledingstukken: een korte broek, een omslagdoek en twee shirts. Dat herinnert mij er toch weer pijnlijk aan dat ik misschien weer eens een kast-uitruim-sessie moet inplannen ;). Gebrek op deze vlakken wordt overigens ruimschoots gecompenseerd door het volume waarop men praat. Of schreeuwt, liever gezegd. Dit is iets waar ik me mateloos aan kan ergeren, het lijkt mij nergens voor nodig telkens door het huis gillend een gesprek te voeren in plaats van even naar elkaar toe te lopen. Als ik sta te bellen met m'n ouders vragen ze dan ook regelmatig dingen als "wie hebben er ruzie?" of "staan er mensen vlak naast je ofso?" terwijl ik me dan aan de andere kant van het huis bevind. Mijn belletjes met het thuisfront worden wel altijd erg interessant gevonden, vooral door de kinderen. Inmiddels kennen ze de naam van Monique, vandaag kwamen ze naar me toe en zeiden "you friend Monika!" Je hebt blijkbaar een indruk achter gelaten Mo ;). Wat op mij een indruk achter gelaten heeft was een incident met een zekere slang afgelopen week. Zoals jullie weten zitten we hier in de jungle en zijn er dus nogal wat flora en fauna te vinden. Ik heb hier al meerdere keren eerder verslag van gedaan, maar er is een nieuw dier dat kan worden toegevoegd aan de lijst van enge dieren die ik hier gespot heb. Opzich lijkt het me al niet erg relaxt als je buiten loopt en er ineens een slang voorbij schiet, maar het is wel echt next level eng als je nietsvermoedend je slaapkamer wil betreden en je ineens een glibberige, kronkelinge, zwarte schim ziet. Ik natuurlijk direct rechtsomkeert maken en zo snel mogelijk de rest van de familie erbij halen, maar tegen die tijd was de schim nergens meer te bekennen. Mallika geloofde me niet zo omdat er in principe geen slangen het huis inkomen, maar ik wist zeker dat ik hem gezien had. Ik was dan ook niet van plan nog één stap in m'n slaapkamer te zetten totdat ik zeker wist dat de kust veilig was. Met wat tegenzin begonnen we dan maar mijn hele kamer leeg te halen, Mallika deed het meer om te bewijzen dat er echt geen slang was en ik niet zo raar moest doen. Nadat alle rotzooi onder m'n bed vandaan gehaald was ontstond er echter wat onrust, want ze zagen iets bewegen. Jahoor, een heuze slang! (Zie foto) Hij is gelukkig weggejaagd, want ik denk er liever niet over na wat voor scenario's zich allemaal hadden kunnen voordoen als ik die nacht gewoon was gaan slapen met een slang onder mijn bed...
Dat was het nog niet voor de narigheid van deze week, want ik heb ook nog een bezoekje aan de dokter gebracht. Op dinsdag ochtend had ik namelijk enorm mijn nek verrekt en kon ik hem nauwelijks meer bewegen. Ik was best een beetje overstuur omdat ik niet wist of het iets ergs was en slecht aan het gastgezin kon uitleggen wat er gebeurd was. Daarnaast is in je eentje in het buitenland ziek zijn niet zo fijn, op zo'n moment wil je eigenlijk gewoon alleen een knuffel van mama. De dokter kon me gelukkig geruststellen, er was niets ergs en het moest gewoon met een paar dagen herstellen.
Later in de week besloot ik het initiatief te nemen om met de kinderen naar de speeltuin te gaan. Aangezien het nu vakantie is hebben ze niks te doen, en nou mogen de volwassenen in deze cultuur daar misschien erg van houden, de kinderen hangen dan de hele dag maar een beetje rond en vervelen zich dood. Voor mij was dit ook wel een leuke excursie want ik zat al een paar dagen thuis vanwege m'n nek en wilde er graag even op uit. De speeltuin zit naast het gemeentehuis en hier was een concert bezig van een ander kinderdagverblijf, en natuurlijk sleepten de gastvrije Singalezen ons gelijk mee naar binnen. Dit keer wist ik echter beter en zijn we na een paar dansjes gezien te hebben maar gauw weer opgestapt hahah.
Zaterdag was het tijd om afscheid te nemen van mijn nieuwe vriendinnen hier, het volgende semester begint weer in India en dus moest de oudste maar eens terug vliegen. Erg jammer, maar we hadden nog wel een gezellig laatste ochtendje gelukkig.
De week werd op zondag afgesloten met een kerkbezoek. Het gastgezin is boeddhistisch, maar vroeg me of ik niet een keertje naar de kerk wilde na al die tempels. In Nederland ga ik niet per se heel veel naar de kerk en we zijn thuis ook niet streng gelovig ofso, dus in eerste instantie leek me dit niet zo nodig, maar uiteindelijk vond ik het toch wel fijn. Het was prettig om weer eens in een redelijk bekende omgeving te zijn, een plek waar ik de gebruiken en rituelen ken. Het voelt dan toch wel een beetje alsof je weer onder je "eigen type mensen" bent, dat je voor de verandering niet de buitenstaander bent. Na twee maanden in een compleet andere cultuur te hebben doorgebracht heb ik de harde waarheid wel geleerd over het aanpassen aan een nieuwe cultuur. In het westen roepen we altijd heel hard dat alle buitenlanders zich vooral moeten aanpassen aan onze cultuur, en opzich is dit logisch, maar we zouden wel iets meer begrip kunnen tonen. Het is echt verdomde moeilijk. Gelukkig ben ik niet van plan te emigreren naar Si Lanka en kan ik straks weer heerlijk zelfstandig shoppen, efficiënt m'n dag inplannen, korte broekjes dragen en geen rijst meer eten ;).
Volgende week schrijf ik jullie vanuit een hotel aan het strand, dus voor de laatste keer: groetjes vanuit het kleine Baddegama, verscholen tussen de hoge boomtoppen van de jungle.