Botsende culturen

Hoi lieve lezers,

Afgelopen week balanceerde de situatie hier even op een randje, en kreeg feministische ik opnieuw een klap in het gezicht. Hoe dit zo gekomen is kom ik zo op, ik zal beginnen bij vorig weekend. Zaterdag gingen we op bezoek bij vrienden van het gastgezin, what else is new, maar deze keer hadden ze twee dochters van mijn leeftijd (19 en 23) die zo waar goed engels spraken! Ik raakte aan de klets met deze meiden en het klikte gelijk. De oudste studeert in India en deelde dus de ervaring van een tijd in een ander land wonen, en de jongste heeft netflix (de eerste die ik tegenkom die weet wat dit is) en had stranger things net afgekeken (een hele goede serie die ik ook heb gezien). Naast goede series hadden we het ook over verschillen tussen Nederland en Sri Lanka, zo vertelden ze me dat naar school gaan hier gratis is, ook de universiteit, maar dat de kwaliteit van het onderwijs best slecht is. Zo moet iedereen voor alle vakken bijles nemen omdat de docenten het niet goed uitleggen. Het meisje dat in India studeert vertelde ook dat hier trager door de stof heengegaan wordt en je dus ouder bent als je gaat studeren dan in de andere landen, in India is iedereen veel jonger dan zij. Dat idee had ik al eerder, ik sprak namelijk laatst een ander meisje en die had een reeks toetsen, elke week één. De rest van de week had ze dan vrij om te leren. Dit leek me al rijkelijk veel tijd om voor wat toetsjes te leren. In Nederland heb je op de middelbare school gewoon in één week een stuk of 8 toetsen. Je mag blij zijn als je in de toetsweek zelf de middagen vrij krijgt hahah. Hoe dan ook, nadat ik de hele zaterdag bij hun gespendeerd had was het zo gezellig geweest dat ze vroegen of ik zondag niet ook wilde komen. Zondagmiddag plofte ik dus weer bij ze op de bank, dit keer om samen een horrorfilm te kijken, dat werd gillen! Ik had op zaterdag verteld dat ik rijst best een beetje zat was en snakte naar iets anders, dus zondagavond hadden m'n nieuwe vrienden pasta voor me gekookt! Ik was door het dolle heen hahah. Al met al was het dus een zeer geslaagd weekend.
Op dinsdag was ik weer op de school van Pieter (de soort ambachtsschool/mbo) en kreeg daar te horen dat er nog een aantal Nederlandse meiden waren die vrijwilligerswerk kwamen doen. Niet veel later stapte er dan ook 6 lange studentes uit Maastricht binnen. Heel leuk natuurlijk, we deelden even onze verbazing over de chaotische manier van werken hier in vergelijking met Nederland. Of nouja, het gebrek aan werken liever gezegd, want het bleek alweer snel dat de rest van de week de lessen zouden vervallen in verband met allerlei andere activiteiten en voorbereidingen op deze activiteiten. Een van deze activiteiten was een parade. Alle leerlingen hadden een wagen versierd in het thema van hun cursus (kok, pre-school docent, ICT'er etc) en gingen daarmee in een optocht door de straten rijden. De dagen hieraan voorafgaand kregen ze dus de hele dag vrij om dit voor te bereiden. Ik had dus onverwacht een vrije dag en bedacht dat het misschien wel leuk was om mijn twee nieuwe vriendinnen op te zoeken. Ik wist inmiddels de weg naar hun huis dus ik kon er nu alleen naartoe. Dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot, want het feit dat ik soms zelf op pad ga zonder de gastouders is voor hun erg onbegrijpelijk. Het kostte even wat inspanning iedereen te laten weten dat alles goed was en ik alleen maar naar hun huis ging, maar het was de moeite waard want het was weer erg gezellig. Zo gezellig zelfs, dat we met het idee kwamen in het weekend met z'n drieën te gaan shoppen in Galle! Nou voel je de bui waarschijnlijk al hangen, dit idee ging de tolerantie van het gastgezin ver te boven. Het werd me simpelweg verboden. Ik ben tenslotte maar een naïef jong meisje en heb geen idee van de gevaren in de derde wereld en die meiden waren ook maar te vrij en niet geschikt om zoveel mee om te gaan. Als ik je één tip mag geven, verbied een meisje nooit te gaan shoppen ;). Maar alle grapjes daar gelaten, deze betutteling schoot me enigszins in het verkeerde keergat. Ik probeerde het nog op te lossen door Printer te bellen en hem te laten uitleggen aan Mallika dat alles prima in orde zou komen (er valt namelijk niet zo goed een gesprek te voeren met het gastgezin vanwege hun gebrekkige engels), maar Printer was het helaas met Mallika eens. Er was dus niks wat ik kon doen zonder enorm ruzie te schoppen met iedereen, wat ik uiteraard niet gedaan heb, geen zorgen hahah. Ik weet namelijk ook wel dat dit de manier is van deze mensen om ervoor te zorgen dat me niks overkomt en dat ze het allemaal goed bedoelen. Maar de continue strijd die ik moet voeren om maar een stap het huis uit te zetten zonder hun begeleiding en het telkens maar weer inschikken en accepteren van hun regels en gebruiken om de vrede te bewaren beginnen me langzamerhand wel een beetje op te breken. Mijn aanpassingsvermogen mag dan groot zijn, maar zelfs bij mij zit er een grens aan, en die grens begint aardig in zicht te komen.
Er is nog iets anders waar bij mij een grens aanzit: de hoeveelheid tijd die ik in de volle zon kan doorbrengen voordat ik verander in een kreeft. Ook deze grens was afgelopen week overschreden hahah. Op donderdag was het namelijk tijd voor die parade waar ik het eerder over had. Ik was uitgenodigd mee te gaan, maar de communicatie hierover was, zoals gewoonlijk, niet optimaal. Ik dacht dat ik gewoon op de school zou komen kijken, ze zou uitzwaaien en weer naar huis zou gaan. Dit liep een beetje anders. Ik mocht daadwerkelijk mee in de parade, er was nog wel ruimte op één van de trucks. Opzich leek me dit best leuk, een beetje in zo'n achterbak staan dansen op muziek en zwaaien met vlaggen, maar natuurlijk was ik niet op de hoogte van de tijdsduur van deze parade. We vertrokken om 10 uur 's ochtends en kwamen pas om 4 uur 's middags weer terug bij de school. Al die tijd had ik met relatief weinig water en eten op een harde ondergrond in de volle zon gezeten. Uiteraard was er onderweg niemand geweest die goed engels sprak aan wie ik kon uitleggen dat ik de zon uit moest, dus ik was enorm verbrandt. Nou goed, maar hopen dat het straks veranderd in een mooi bruin kleurtje hahaha.
Op zaterdag klaarde de lucht weer een beetje binnen het gastgezin. Eerst was ik Avanti en Mallika aan het helpen in de keuken. Ze waren een beetje aan het grappen dat ik maar met een Sri Lankaan moest trouwen, engelse les moest blijven geven en dat ik dan voor altijd in Baddegama zou komen wonen. Dan zouden ze me komen opzoeken en kon ik Nederlandse gerechten voor ze koken. Ze moesten erg lachen toen ik zei "nou, als ik ooit trouw laat ik lekker mijn partner voor me koken hoor!"
Later op de middag wilde ik om even een beetje vrijheid terug te pakken een stukje gaan fietsen, en sinds Asher al weken zeurt of ik niet een keer met hem wil racen vroeg ik hem mee. Dit was een goede keus want samen fietsten we het hele dorp door, dus toen we terugkwamen had ik zowel goede beweging als een tour door alle zijstraatjes van het dorp gehad.
Ten slotte is me afgelopen week nog iets geks opgevallen: het is hier normaal om een lege drankfles als waterfles te gebruiken. Je moet dit even weten, want de eerste keer dat je de buschauffeur ineens een grote slok uit een vodkafles ziet nemen schrik je je dood ;).

Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden! Ik vind het erg fijn om deze blogjes te schrijven en ik word altijd blij van jullie lieve reacties :). Volgende week ben ik weer bij jullie terug met nieuwe avonturen en gekke verhalen uit het zonnige zuiden, tot dan!