Stereotypes en politieke onrust

Hoi lieve lezers,

De eerste maand zit erop! Wat ik heel erg merk is dat ik het best moeilijk vind om zonder alle luxe te leven die wij in Nederland hebben. Het feit dat hier geen wifi is bijvoorbeeld is regelmatig tamelijk onhandig, maar ook dingen als douchen wanneer je wil of altijd elektriciteit hebben zijn hier niet vanzelfsprekend. De waterdruk gaat er namelijk vaak ineens af, laatst stond ik met shampoo in m'n haar toen ineens de douche veranderde in een dun mini straaltje. Soms kan je dus ook niet douchen als je dat wil omdat er geen water is. Best onhandig en vervelend. Als er wel water is dan is dit overigens altijd koud water. Douchen, kleren wassen en afwassen moet dus met koud water. De elektriciteit valt soms ook uit, maar wat vaker gebeurt is dat de kracht ineens minder wordt. Het licht van de lamp wordt dan zachter of de ventilator verzwakt even. Als het regent mag ik niet mijn telefoon opladen want dat is gevaarlijk. Stofzuigen kennen ze hier niet, ze vegen alleen het huis. Het huis is dan ook zeker niet brandschoon. Je kan natuurlijk nog veel primitiever leven, maar voor deze meid is dit al behoorlijk omschakelen. Speaking of luxe, de afgelopen maand ben ik een concept dat wij in Nederland hebben genaamd een box steeds meer gaan waarderen. Er loopt hier namelijk een kind van 1 rond, en sinds ze hier geen box (of kinderopvang) kennen moet het jongetje 24/7 in de gaten gehouden worden. Hij loopt continu overal heen, pakt alles vast en gooit alles omver. Eerst vond ik het vooral vervelend als ik bijvoorbeeld aan het eten was en de hele tijd dat kind bij m'n bord en glas vandaan moest houden (een keukentafel hebben ze ook niet dus je eet gewoon op de plastic stoeltjes in de woonkamer), maar nu vind ik het ook best gevaarlijk. Ik moest namelijk gister een enorm keukenmes uit z'n handjes trekken waar die me bijna mee wilde slaan. Bovenal lijkt het me doodvermoeiend voor zijn moeder die dus een dagtaak aan hem heeft. Niet dat hij verder niet intens schattig is hoor hahah. Iets wat in tegenstelling tot Nederland hier niet doodvermoeiend is zijn de jongeren. Afgelopen week ben ik begonnen op de school van Pieter (die Nederlandse man die ik had ontmoet) en het valt gelijk op hoe goed iedereen zich gedraagd. Ze zijn vriendelijk tegen de docenten en doen wat ze gevraagd wordt. Wat een enorm verschil met de brutale Nederlandse tieners! (Na 6 jaar middelbare school weet ik hier het een en ander vanaf ;)). In deze cultuur wordt respect voor de docent er al vanaf jongs af aan ingestampt, veel meer dan in onze cultuur waar iedereen altijd problemen heeft met autoriteit hahah. Over het algemeen ben ik ook wel meer van de "laten we samen overleggen in plaats van één iemand de leiding geven" mentaliteit, maar ik moet zeggen dat de sfeer tussen leerling en docent hier uitermate prettig is, terwijl er in Nederland heel vaak vermoeiende en nutteloze conflict situaties ontstaan. Wat me wel opvalt is dat alle jongens en met name meisjes erg in het stereotype vallen. De jongens zijn stoer en de meisjes kwetsbaar. Tot nu toe hebben alle meisjes van mijn leeftijd giechelend gevraagd of ik een vriendje heb. Hun leven lijkt erg om jongens te draaien. Ze hebben het regelmatig over hun droombruiloft en zeggen dat je trouwdag de belangrijkste dag uit je leven is. Trouwen is hier sowieso nog een stuk belangrijker dan bij ons. Met name de meisjes leven er hun hele leven naartoe en als je eenmaal getrouwd bent is scheiden ook uit den boze. Wettelijk gezien kan het wel, maar in de maatschappij wordt er erg neergekeken op mensen die uit elkaar gaan. In deze samenleving is er duidelijk nog niet zoveel ruimte voor diversiteit. Er zijn wel steeds meer meisjes die een beroep leren en carrière maken, maar het idee dat bijvoorbeeld niet elk meisje toeleeft naar het huwelijk en kinderen of überhaupt op jongens valt is hier nog niet gelandt. In een grote stad zijn de mensen wellicht al wat progressiever dan in een klein dorpje als hier, dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat in de grote stad Colombo het momenteel chaos is. Er is namelijk van alles aan de hand in de politiek. Iets met dat de president een nieuwe vice-president had aangesteld maar dat niet had mogen doen en nu vliegen alle parlementsleden elkaar in de haren. Vrij letterlijk, er waren net beelden op het nieuws van het parlement waar politici boeken naar elkaar aan het gooien waren en liepen te schreeuwen en de politie moest de groepen uit elkaar houden om geweld te voorkomen. Bizar. Er onstaan allerlei demonstraties en de situatie is steeds verder aan het escaleren. Alle gekte bevind zich voorlopig gelukkig wel alleen in Colombo en daarbuiten is het rustig. Wij gaan hier in het kleine Baddegama maar gewoon door met de orde van de dag: tijd voor rijst met curry.